ΓΑΛΛΙΑ-ΑΓΓΛΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΜΕΤΑ-ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΑ. Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΓΚΝΑ ΚΑΡΤΑ 13ος αι.

ΓΑΛΛΙΑ-ΑΓΓΛΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΜΕΤΑ-ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΑ. Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΓΚΝΑ ΚΑΡΤΑ 13ος αι.

• Το 1.302 μ.Χ η Φλάνδρα εξεγείρεται λόγω της αγανάκτησης των Φλαμανδών από τη γαλλική διακυβέρνηση και οι Γάλλοι με τους συνεργάτες τους σφάζονται. Ακολουθεί η μάχη στο Κουρτραί όπου το φλαμανδικό πεζικό συντρίβει το γαλλικό ιππικό.
• Το οικονομικό κόστος των εκστρατειών και οι υπερβολές της κεντρικής εξουσίας δυναμώνουν τη δυσαρέσκεια των επαρχιών, που θα ξεσπάσει στον καινούριο αιώνα.                            
  
  

ΑΓΓΛΙΑ:

• Κατά τη βασιλεία του Ιωάννη οι σχέσεις του θρόνου με τους μεγάλους φεουδάρχες οξύνονται, λόγω των εκστρατειών του βασιλιά στη Γαλλία. Αυτός για να αντιμετωπίσει τις δαπάνες προσφεύγει σε πρόσθετα φορολογικά μέτρα και οι βαρόνοι αντιστέκονται ανοιχτά, κατά την επιστροφή του στην Αγγλία, και απαιτούν την αποκατάσταση των εθίμων της αγγλονορμαδικής εποχής. Οι αντάρτες καταλαμβάνεις το Μπέντφορντ και το Λονδίνο και ο Ανδεγαυός Ιωάννης υποχρεώνεται να ζητήσει ανακωχή.

• Έτσι το 1.215 μ.Χ οι βαρόνοι ανανεώνουν τη νομιμοφροσύνη τους με αντάλλαγμα τη Μάγκνα Κάρτα, που περιορίζει την αυθαιρεσία του βασιλιά. Μακροπρόθεσμα η Μάγκνα Κάρτα θα αποδειχτεί σταθμός για τον περιορισμό της απολυταρχίας, βραχυπρόθεσμα όμως δεν απέτρεψε την σύγχυση.

Magna_Carta

• Το 1.216 μ.Χ ο Ιωάννης πεθαίνει και τον διαδέχεται ο γιός του Ερρίκος Γ’. Στη διάρκεια τις βασιλείας του η Μάγκνα Κάρτα επικυρώνεται εκ νέου 2 φορές το 1.217 & 1.225 μ.Χ, αλλά το χάσμα μεταξύ βαρόνων και βασιλιά διευρύνεται. Στην βασιλεία του Ερρίκου Γ’, κύριο όργανο διακυβέρνησης έγινε το συμβούλιο του βασιλιά, αποτελούμενο από πρίγκιπες, υπουργούς και μόνιμους υπαλλήλους που ασκούσαν και τη μεγαλύτερη επιρροή.
• Το 1.242 μ.Χ η εκστρατεία στο Πουατού λήγει με καταστροφικά αποτελέσματα και οδηγεί στη σύναψη της συνθήκης του Παρισιού το 1.259 μ.Χ, με την οποία ο Ερρίκος Γ’ γίνεται υποτελής του Λουδοβίκου Θ’ της Γαλλίας.
• Το 1.258 μ.Χ ξεσπά κρίση και οι βαρόνοι υποχρεώνουν το βασιλιά να δεχτεί την κηδεμονία 15 συμβούλων βαρόνων, που έγινε γνωστή ως κοινοβούλιο.
• Το 1.263 μ.Χ η δυσαρέσκεια του Ερρίκου για τους περιορισμούς των βαρόνων, οδηγεί τη χώρα στα πρόθυρα εμφύλιου πόλεμου. Έτσι αναγκάζονται στην προσφυγή στην ανεξάρτητη διαιτησία του Λουδοβίκου Θ’, ο οποίος όμως απαλλάσσει τον Ερρίκο απ’ τους περιορισμούς των βαρόνων.
• Το 1.264 μ.Χ οι βαρόνοι υπό τον Σιμόν ντε Μπουφόρ συλλαμβάνουν το βασιλιά, αλλά τελικά ηττώνται και ο Μποφόρ ακρωτηριάζεται φρικτά και δολοφονείται.                                    

  

  ΣΙΜΟΝ ΝΤΕ ΜΠΟΦΟΥΡ

  
  
• Το 1.272 μ.Χ ο Ερρίκος Γ’ πεθαίνει και τον διαδέχεται ο γιός του Εδουάρδος Α’. Αυτός συνεχίζει και επεκτείνει την πρακτική σύγκλισης κοινοβουλίων. Επίσης η διακυβέρνηση των επαρχιών ενσωματώνεται στη διακυβέρνηση του βασίλειου.
• Η εξέγερση των Ουαλών υπό τον ηγέτη τους Λιονέλυν συντρίβεται 2 φορές το 1.277 & 1.284 μ.Χ. Τη 2η φορά η Ουαλία ενσωματώνεται στο αγγλικό βασίλειο.
• Στην συνέχεια επιχειρεί να υποτάξει τους Σκοτσέζους, αλλά αυτοί εξεγείρονται υπό τον βαρόνο Ροβέρτο Μπρους.
• Το 1.307 μ.Χ ο Εδουάρδος Α’ πεθαίνει και τον διαδέχεται ο γιός του Εδουάρδος Β’. Αυτός το 1.314 μ.Χ ηττάται στην μάχη του Μπαννοκμπέρυ και η Σκοτία παραμένει ανεξάρτητη.

• Οι 2 χώρες αυτήν την περίοδο οδηγούνται σ’ έναν μεταφεουδαρχικό κόσμο.

• Οι πληθυσμοί αυξάνονται και η περιθωριακή γη αρχίζει να καλλιεργείται. Το αγροτικό πλεόνασμα επιτρέπει την ανάπτυξη των αστικών κέντρων. Το χρήμα κυκλοφορεί άφθονο με μακροπρόθεσμες επιπτώσεις. Ανοίγει ο δρόμος στην ανάπτυξη της εθνικής συνείδησης.
• Η μελέτη του ρωμαϊκού δικαίου, με τις έννοιες περί αστικής ευθύνης διαδίδεται με αποτέλεσμα τονπαραμερισμό της φεουδαρχικής έννοιας της προσωπικής υποχρέωσης.
• Στις 2 χώρες οι κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους έναντι της εκκλησίας, οδηγεί σε σύγκρουση με την παποσύνη.
• Η Γαλλία οδηγείται προς μια απολυταρχική μοναρχία, ενώ στην Αγγλία ο βασιλιάς ελέγχεται από τους υπηκόους και προβάλει μια παράδοση αντιπολίτευσης.
• Το 1.300 μ.Χ φυτεύτηκαν οι σπόροι της συνταγματικής εξέλιξης.

Συμπεράσματα:

1. Στην Γαλλία οι κτήσεις του θρόνου επεκτείνονται μετά την κατάληψη των εδαφών που έλεγχε ο Άγγλος βασιλιάς λόγω της παράδοσης που είχε ξεκινήσει από την κατάκτηση της Αγγλίας από τους Νορμανδούς. Επίσης μπαίνουν οι βάσεις για το πέρασμα από το φεουδαλισμό στην απολυταρχική μοναρχία και τον έλεγχο από το θρόνο όλης της χώρα και όλης της κοινωνίας.
2. Στην Αγγλία την ίδια περίοδο, οι βαρόνοι αγανακτούν και εξεγείρονται ανοιχτά από τις αυθαιρεσίες του θρόνου και την σπατάλη για τους πολέμους στην Γαλλία. Έτσι μπαίνουν οι βάσεις για μια παράδοση αντιπολίτευσης και την εμφάνιση της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης. Επίσης η Ουαλία ενσωματώνεται στο βασίλειο, ενώ η Σκοτία παραμένει ανεξάρτητη.
                                                                            

ΠΗΓΗ: TIME LIFE BOOKS/ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ