ΙΝΔΙΑ: Η ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ 12ος αι. μ.Χ

                Η ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ ΣΤΙΣ ΙΝΔΙΕΣ.

• Το 1.192 μ.Χ, κατάληψη του Δελχί από τους μουσουλμάνους. Ενώ το 1.195 μ.Χ, αποπερατώνεται η ανέγερση του τεμένους Κβατ-αλ-Ισλάμ, με διαταγή του σουλτάνου Μουίζ αλ Ντούνια β αλα Ντιν Μουχαμάντ ιμπν Σαμ, ο οποίος ήταν στρατηγός με καταγωγή το Αφγανιστάν.

• Το 1.206 μ.Χ, το Δελχί γίνεται πρωτεύουσα του σουλτανάτου, κυβερνώμενο από Τούρκους – πρώην δούλους των Αφγανών εισβολέων. Γεωγραφικά, το σουλτανάτο περιελάμβανε όλη τη βόρεια Ινδία, από το Σιντ δυτικά ως τη Βεγγάλη ανατολικά. Όμως σε λιγότερο από έναν αιώνα επέκτεινε την κυριαρχία του σε ολόκληρη την ινδική χερσόνησο.
• Κατά τα τελευταία 1.500 έτη, Έλληνες, Σκύθες, Ούννοι κ.α είχαν επιβάλει την εξουσία τους για να αφομοιωθούν όμως τελικά από τον τεράστιο πληθυσμό της χώρας.
• Ωστόσο, το Ισλάμ άφησε το στίγμα του και με την ανάμιξη του με τον ινδουισμό, έδωσε νέα άνθηση σε τέχνη, αρχιτεκτονική, εμπορίου τεχνική. Οδήγησε όμως και σε θρησκευτικές συγκρούσεις και διαιρέσεις.

• Πριν από την έλευση των μουσουλμάνων, η Ινδία κυβερνιόνταν επί αιώνες από 4 δυναστείες:

1. Τσόλα στο νότο.
2. Ραστακούτρα στο οροπέδιο του Ντεκκάν στην κεντρική Ινδία.
3. Πάλα στα ανατολικά, στη Βεγγάλη.
4. Πρακτιχάρα στην πεδιάδα του άνω Γάγγη και δυτικά μέχρι τον Ινδό ποταμό στο σημερινό Πακιστάν.

• Στον μουσουλμανικό κόσμο, το ρήγμα ανάμεσα σε σουνίτες και σιίτες διατάραξε την ισλαμική ενότητα κατά τον 9ο μ.Χ αιώνα.

• Οι Τούρκοι, που ήταν δούλοι πολεμιστές, συχνά ανέβηκαν στην ιεραρχία και επιμείχθηκαν με τους επικυρίαρχούς τους. Αυτοί οι Τούρκοι πολεμιστές μεταλαμπάδευσαν τον 12 αιώνα, τον Πέρσικο πολιτισμό, την τούρκικη πολεμική τέχνη και τα αραβικά ιερά βιβλία ως το κέντρο της Ινδίας.

• Τον 11ο αιώνα, η Πέρσικη δυναστεία των Σαμανιδών, με πρωτεύουσα τη Μπουχάρα στην κεντρική Ασία, έλεγχε την περιοχή γύρω από την Υπεροξιάνη και το δυτικό Αφγανιστάν, το Χορασάν στο βόρειο Ιράν. Οι πολεμιστές τους ήταν δούλοι της τούρκικης φυλής των Γαζναβιδών, που με το πέρασμα των χρόνων συγκέντρωσαν δικά τους εδάφη στα οποία κυριαρχούσαν.

• Ο ηγέτης Μαχμούν αρχίζει να λεηλατεί τις Ινδίες. Από αγροίκος στρατιώτης μετατράπηκε σε προστάτη της μάθησης και των τεχνών. Στην πρωτεύουσα του Γάζνα συγκεντρώνει λόγιους, βάρδους και φτιάχνει βιβλιοθήκη. Το 1.030 μ.Χ πεθαίνει. Οι Ινδοί υπέφεραν από τη μεταχείριση του Μαχμούντ, αλλά αυτός ενσωμάτωσε Ινδούς στρατιώτες στο στρατό του και άνοιξε το δρόμο στους μουσουλμάνους διαδόχους του για να κυβερνήσουν.

• Οι Ραζπούτ, αποτελούσαν λαό που προέρχονταν από επιμειξία Ούννων και αυτοχθόνων, ήταν άγριος πολεμικός λαός, που δεν ενώθηκε ποτέ αλλά σχημάτισε μικρά ανεξάρτητα βασίλεια. Στην κορυφή ήταν ο βασιλιάς που έπαιρνε μέρος της παραγωγής των περιφερειακών βασάλων, κάτι που τους επέτρεπε να διατηρούν την αυτονομία τους. Όμως ο βασιλιάς δεν θεωρούνταν κάτοχος της γης.

• Μετά το θάνατο του Μαχμούντ, το εμπόριο άρχισε πάλι να ανθεί. Όμως η οικονομική ευημερία επέφερε διχόνοια ανάμεσα σε βασιλείς Ραζπούτ. Παράλληλα εμφανίστηκε ο ιπποτικός πόλεμος, τον οποίο εξυμνούσαν βάρδοι και μονομαχίες μέχρι θανάτου.
• Μετά το θάνατο του Μαχμούντ, οι Γαζναβίδες αγωνίζονται να επιβιώσουν έχοντας να αντιμετωπίσουν την απειλή των Ραζπούτ ανατολικά και τους Σελτζούκους δυτικά.           
• Επίσης εμφανίζονται οι Γκουρίδες, που ήταν πέρσικης καταγωγής και το 1.150 μ.Χ καταλαμβάνουν τη Γάνζα πρωτεύουσα των Γαζναβιδών, σκοτώνουν τους άντρες και υποδουλώνουν τις γυναίκες και τα παιδιά. Ο ηγέτης τους Άλα αλ Ντιν καταστρέφει ολοσχερώς την πόλη. Οι διάδοχοί του εισβάλουν στις Ινδίες και το 1.175 μ.Χ καταλαμβάνουν το σιίτικο Μουλτάν. Ακολουθούν, το 1.182 μ.Χ το Σιντ, το 1.186 μ.Χ η Λαχόρη και το Παντάμπ. Όμως το 1.191 μ.Χ συντρίβονται από έναν συνασπισμό των Ραζπούτ. Το 1.192 μ.Χ αντεπιτίθενται και συντρίβουν τους Ραζπούτ. Ο νέος ηγεμόνας του Δελχί έγινε φόρου υποτελής στους μουσουλμάνους.
• Το 1.192 μ.Χ, ο Ιχτιγιάρ κατέλαβε το αρχαίο βουδιστικό μοναστήρι της Ναλάντα, σκοτώνοντας όλους τους μοναχούς που πρόβαλαν ασθενή αντίσταση. Η κατάληψη της Ναλάντα, σημάδεψε το τέλος του βουδισμού ως κύριας ινδικής θρησκείας και οι περισσότεροι μοναχοί μετανάστευσαν στο Θιβέτ.
• Το 1.202 μ.Χ καταλαμβάνει τη Βεγγάλη. Όμως το 1.205 μ.Χ κατά την εισβολή του στο Θιβέτ κατατροπώνεται και το επόμενο έτος δολοφονείται από έναν ανταγωνιστή του.
• Το 1.229 μ.Χ, ο πρώην δούλος Ιλτουμίντζ, αναγνωρίζεται σουλτάνος από το χαλίφη της Βαγδάτης, έχοντας να αντιμετωπίσει τη μόνιμη απειλή των Μογγόλων. Ενισχύει τον εξισλαμισμό με τη βοήθεια των θεολόγων Ουλεμάδων. Διαιρεί το σουλτανάτο σε επαρχίες με επικεφαλείς μουσουλμάνους κυβερνήτες. Η ζωή στα περίχωρα παραμένει αμετάβλητη και η διοίκηση επιτυγχάνεται με Ινδούς υπαλλήλους που έμαθαν την περσική γλώσσα. Το 1.236 μ.Χ, ο Ιλτουμξίτζ πεθαίνει και επικρατεί αστάθεια.
• Το 1.265 μ.Χ, η εξουσία περνά στο δούλο Μπαλμπάν, που καταπνίγει εξεγέρσεις. Κατά τα 22 έτη της βασιλείας του επιτυγχάνει τη συγχώνευση Ινδών και μουσουλμάνων. Σ’ αυτό συνέβαλε η ραγδαία αστικοποίηση της βόρειας Ινδίας. Το Δελχί μεταμορφώνεται σε αυτοκρατορική πρωτεύουσα, το εμπόριο ανθεί, συρρέουν τεχνίτες, καλλιτέχνες, σπουδαστές, στρατιώτες.
• Η αστικοποίηση είχε ως συνέπεια πολλοί ινδουιστές να ασπαστούν τον ισλαμισμό, κυρίως τεχνίτες από κατώτερες τάξεις που απέβλεπαν σε κοινωνική άνοδο. Στον εξισλαμισμό επίσης συμβάλει η εμφάνιση των σουφιστών. Οι σουφιστές λατρεύονταν από τους μουσουλμάνους ως άγιοι και από τους Ινδούς ως θεοί. Στην κορυφή της κοινωνικής κλίμακας έγιναν επιμειξίες. Στις κατώτερες βαθμίδες οι λαοί παρέμειναν σε απόσταση, αλλά οι μουσουλμάνοι υιοθέτησαν αρκετά ινδικά γούστα και έθιμα. Οι κάστες άρχισαν να εμφανίζονται στη μουσουλμανική κοινωνία της Ινδίας. Στις ανώτερες βαθμίδες ήταν οι Τούρκοι, οι Αφγανοί, οι Πέρσες, οι Άραβες. Ακολουθούν οι προσήλυτοι Ραζπούτ. Τέλος, οι ε4ξισλαμισμένοι τεχνίτες διαιρέθηκαν ανάλογα με το επάγγελμα σε «καθαρούς» και «ακάθαρτους».

• Στα τέλη του 11 μ.Χ αιώνα, Ντεκκάν, Παντζάμπ, Μάλουα, Γκουντζαράτ αποκτούν την ανεξαρτησία τους, υπό μουσουλμάνους και Ινδούς ηγεμόνες.

• Οι 2 πολιτισμοί απείχαν πολύ από την ουσιαστική συγχώνευση και στο μέλλον οι 2 θρησκείες θα στρέφονταν βίαια η μία εναντίον της άλλης.

Συμπεράσματα:

1. Τον 12ο αιώνα, η βόρεια Ινδία αρχικά και αργότερα όλη η χερσόνησος καταλαμβάνεται από μουσουλμάνους. Αυτοί ήταν κυρίως Τούρκοι δούλοι στρατιώτες που είχαν ανέλθει κοινωνικά.
2. Πολιτιστικά αποτελέσματα της κατάκτησης υπήρξαν: 1ον το τέλος του βουδισμού ως κύριας ινδικής θρησκείας με την καταστροφή του μοναστηριού της Ναλάντα. 2ον την εμφάνιση καστών στο μουσουλμανικό κόσμο της Ινδίας. 3ον Την επιρροή των μουσουλμάνων από τα ινδικά έθιμα και συνήθειες. 4ον την αποτυχία ουσιαστικής συγχώνευσης των 2 πολιτισμών με συνέπεια, αιματηρούς πολέμους στο μέλλον.

ΠΗΓΗ; TIME LIFE BOOKS/ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ